#11 | Hoe het toch anders liep, waarom we trots op onszelf mogen zijn

Zoals je in de vorige update las, waren we maximaal in de gloria. Want we zouden al tijdens ons verblijf in Andalucía, op 3 januari, gaan tekenen. Dat hadden we van tevoren gehoopt natuurlijk, maar absoluut niet verwacht.

Helaas kregen we op 2 januari, laat in de avond, een telefoontje van de makelaar. De eigenaar wilde de verkoop van de finca uitstellen omdat hij een truc wilde uithalen met de agencia tributaria, de Spaanse belastingdienst.

Wat een onverwachte klap in ons gezicht was dat Hoewel we het best begrepen van de eigenaar, was het voor ons extreem teleurstellend. Want de overdracht zagen we als hét officiële startpunt van ons grote avontuur. En omdat we daar in Spanje zélf onze handtekening zouden zetten, in plaats van onze advocaat, terwijl wij in Nederland zouden zijn. Gelukkig hadden we hem al gemachtigd. Maar ja, zelf tekenen is toch ietsje leuker. 

Toch hebben we er een mooi moment van gemaakt

Een handtekening zetten ging dus niet. We besloten er toch een mooie dag van te maken en zijn met de teleurstelling in onze buik naar het huis gereden. Nog even goed kijken. Nog even genieten van het uitzicht. En om ons vertrouwen in de toekomst te symboliseren, hebben we Rosa, onze rozemarijnplant op het land gezet:

En nu? Wachten.

Waarschijnlijk drie tot vier weken. Onze advocaat heeft een document opgesteld waarin de eigenaar en wij verklaren dat van uitstel geen afstel komt. 

We hebben ons verblijf in Andalucía op een iets minder supermegafantastische afgesloten. Maar terwijl ik deze update aan het schrijven ben in het vliegtuig terug naar Nederland, is er een heel ander gevoel dat overheerst. Trots. Trots op alles wat we in zo’n korte tijd hebben bereikt. In een kleine drie maanden hebben we onder andere: 

• De koop (bijna) rond gekregen 

• De financiering gefixt  

• Ons concept uitgewerkt 

• Waardevolle contacten gelegd en offertes opgevraagd voor de volgende fase

• Face to face geïnvesteerd in ons kleine, maar waardevolle netwerk daar

Dat is veel, en dat is veel waard. We realiseren ons dat niet altijd even goed. Dus dat het hele proces nu een klein beetje vertraging oploopt, is geen ramp. Voorlopig rest ons nog maar één ding de komende tijd: geduldig zijn. Geen kwaliteit die ons kenmerkt, maar misschien kunnen we nog wat leren van deze opgelegde oefening…